Humanitarna Akcija - Nisu Zaboravljeni

Odlikovan Medaljom iz oblasti odbrane i bezbednosti.

Rođen 14.03.1974. Pineberg SR Nemačka. Od 1980 porodica se vraća u Jugoslaviju, u selo Kozarac pored Belog Manastira. Oženjen suprugom Tatjanom, i ponosan otac šestoro ćerki: Andreje, Marije, Sofije, Nikoline, Milene i Helene.

Zajedno sa bratom Predragom upisuje Srednju Vojnu Školu u Sarajevu, i po zavrpšetku vojne škole raspoređen je u Gardijsku motorizovanu brigadu. Brat Predrag je poginuo na ratištu u Vukovaru sa 19 godina. Robert na vlastiti zahtev dobija prekomandu u 72. spbr, gde provodi 18 godina na različitim dužnostima. Kao pripadnik 72. spbr učestvuje u ratnim dejstvima na prostoru Kosmeta, uključujući rejon Košara. Tokom službovanja u 72. spbr je odlikovan i vanredno unapređivan. Vrši odgovorne dužnosti u jednoj od jedinica VS.

Porodica živi u oronulom stanu od 50m2 kojem je potrebna renovacija podova, stolarije, kupatila, električnih i vodovodnih instalacija, i obnova kućne tehnike i nameštaja.

Rođen u Drvaru, 1973. godine. Pripadnik VRS od 1993. godine. Invalid IV kategorije. Ranjen u borbama od detonacije ručne bombe tokom ratnih dejstava.

Izbegao iz Grahova, i otac je četvoro dece: Radoslava (2001) - završio srednju školu, Suzane (2005) - učenica 9. razreda, Miloša (2009) - učenik 6. razreda, i Katarine (2012) - učenica 2. razreda. Porodica sa ocem živi u iznajmljenoj kući u selu Gomjenica u okolini Prijedora koja je neuslovna za stanovanje. Ljubomir, tesar po zanimanju, nema stalno zaposlenje, ali radi kao sezonski/najamni radnik na seči šume i građevinskim poslovima.

Potrebno trajno rešenje stambenog prostora za celu porodicu. Boračka organizacija iz Prijedora je pomogla u kupovini parcele, a Ljubomir je sam finansirao izgradnju temelja, ali nema sredstava da završi kuću i reši stambeno pitanje porodici.

Rođen u selu Gornji Magnojević opština Bijeljina 1974 godine u siromašnoj porodici kao treće dijete uz dvije starije sestre. 

Počinje raditi kao pomoćni radnik na građevini sa 11 godina. Završava autolakirerski zanat. 

Po izbijanju rata u Jugoslaviji odlazi kao dobrovoljac od 17 godina na ratište u Vukovar. Ratni put nastavlja kao pripadnik Garde “Panteri” i kasnije kao komandir voda vojne policije prolazi sva ratišta u Bosni i Hercegovini. Tokom ratnih dejstava dva puta ranjavan u Brčkom i na Majevici. Po završetku rata radi u interventnoj jedinici MUP Bjeljina do 1998 godine .

Oženjen otac četiri kćerke, Dejane, Božice, Sanje i Anđele. Zajedno sa suprugom, i do pre 6 mjeseci nepokretnom majkom, porodica živi u nasljeđenoj zemljanoj kući sa dvije prostorije 3x3m bez kupatila.

Supruga brine o djeci, a Stanko je trenutno zaposlen u “Komunalcu” Bjeljina.

Započeti temelji kuće, ali nema sredstava za dovršenje. Potrebna pomoć za poboljšanje osnovnih životnih uslova i uslova stanovanja.

Rođen 7.02.1973. u selu Stubak, opština Blace od oca Milorada i majke Dragane. Neoženjen, bez potomaka.

Odrastao je u domaćinstvu sa roditeljima, sestrom Radicom, dedom Milomorom i babom Milankom. Ivan i sestra Radica rano su ostali bez majke.

Osnovnu i srednju školu završio je u opštini Blace. Omiljen među drugovima, volio je fudbal, pecanje i prirodu. Po završetku srednje škole odlazi u Užice na odsluženje vojnog roka.

Uniforma, tradicija, čast, dostojanstvo i poštovanje koje ona predstavlja, ostavili su duboki trag u Ivanu i odlučio je da se posveti vojnom pozivu. Postaje pripadnik 72 specijane brigade.

Omiljen u kolektivu, vredan i odgovoran uspješno izvršava postavljene zadatke. Upućen je 1999 godine sa jedinicom na Kosmet u zonu borbenih dejstava. Učestvuje u većem broju borbenih zadataka.

,,Dobro sam. Nije ovo ništa opasno” javio se porodici telefonom iz Orahovca da ih utješi 5.04.1999. godine. Poginuo je 12.04.1999. na drugi dan Vaskrsa sedmicu dana nakon razgovora, prilikom izvršenja borbenog zadatka.

Otac i majka žive vrlo skromno u staroj porodičnoj kući kojoj je potrebna temeljna renovacija.